Het is waarschijnlijk wel herkenbaar voor iedereen die keramiek maakt. De spanning bij het openen van een oven na de glazuurstook! Hoe zien de gebakken werkstukken eruit?
Het afgelopen jaar was er in mijn geval nogal eens sprake van tegenvallende resultaten. Maar het tijd lijkt gekeerd, en bij de laatste paar stoken waren de resultaten ronduit een feestje wat mij betreft!
Daarom dat ik dit keer een blogpost schrijf over die feestelijke resultaten (en over enkele mislukkingen). Want na een moedeloos gevoel door mislukte werkstukken moet je bewust genieten van de goede momenten!
Dat heb ik het afgelopen jaar wel geleerd door alle wisselende resultaten.
Waarom de ene glazuurstook de andere niet is
Het lijkt tegenwoordig allemaal zo simpel, met elektrische ovens, aangestuurd door een ovenregelaar waarmee je het gehele stooktraject kan inregelen. Maar toch is dat geen garantie voor mooie resultaten, of zelfs dezelfde resultaten is mijn ervaring.
Er blijft toch iets van een kanselement spelen, want ondanks een ingeregeld stooktraject is de ene ovenstook de andere niet...
Er zijn zoveel factoren die effect kunnen hebben!
-
Hoe vol staat de oven
-
Waar staat het werkstuk in de oven
-
Wat staat er aan andere werkstukken om jouw werkstuk heen
-
Hoe dik zijn de werkstukken (en hoe snel warmen ze dus op of koelen ze af)
-
Welke glazuren zijn gebruikt
-
Hoe dik is er geglazuurd
-
Welke klei is gebruikt.
Daarnaast zijn er vast nog zaken waarvan ik mij als amateur niet eens bewust ben maar die ook nog van invloed kunnen zijn.
En de oven iedere keer op dezelfde manier inladen, dat werkt ook niet voor mij.
Nog los van dat ik zelf verschillende creaties maak heb ik ook te maken met de werkstukken van de andere deelnemers in ons atelier. Dat maakt iedere stook in mijn geval sowieso een unieke stook, ook in dezelfde oven.
Wat ging er fout?
De laatste twee blogpost heb ik volop geschreven over mijn experimenten met verschillende soorten klei. Hierbij heb ik onderscheid gemaakt naar mijn ervaringen met witte klei, en mijn ervaringen met gekleurde klei.
Bij onbekende klei kan je niet anders dan van tevoren al rekening houden met het feit dat een werkstuk heel anders kan uitpakken dan je had gedacht. Dat zorgde ook het afgelopen jaar dan ook voor verrassingen, niet altijd leuk.
Daarnaast speelt mee dat ik voor het eerst met een voor mij aantal onbekende glazuren van Amaco heb gewerkt. En ook bij commerciële glazuren heb ik in het verleden al ervaren dat een plaatje van de resultaten volgens de fabrikant, of van andere mensen die met deze glazuren hebben gewerkt, geen garantie geven dat ik zelf ook die resultaten krijg.
Soms heb je te maken met glazuurfouten, zoals bij het kommetje op de foto hiernaast. Die glazuurfouten oplossen is wat mij betreft een hele kunst en gaat niet altijd even makkelijk.
Maar ook bij bekende klei en bekende glazuren pakte het resultaat soms helemaal verkeerd uit. Iets wat ontzettend frustrerend kan zijn, zeker als je uren aan een werkstuk hebt gewerkt en het in gedachten al helemaal voor je ziet. Om moedeloos van te worden.
Waarom is die glazuur, die op het proefplaatje nog zo mooi rood was uitgevallen, nu wit geworden?
Helaas bracht nog een keer langzamer opstoken tot een hogere temperatuur ook geen oplossing. Integendeel, de schaal (gemaakt met gietklei) is de 2e keer gebarsten....
Ik ga zeker nog een keer een nieuwe poging wagen met dit ontwerp en deze glazuren, maar eerst nog maar even de teleurstelling wegslikken.
Voor mij werkt het het beste dan even iets heel anders met andere klei te maken, en het dan (veel) later nog een keer te proberen, in een aangepaste variant.
Wat ging er goed?
Zoals ik aan het begin al schreef: de laatste paar ovens waren voor mij echter een feestje!
Terwijl daar zeker geen garanties voor waren, want: relatief nieuwe klei waarmee ik nog niet eerder had gestookt, relatief nieuwe glazuren die ik nog niet eerder op deze klei had uitgeprobeerd, en volledig nieuwe combinaties van glazuren die ik echt nog nooit eerder heb uitgeprobeerd.
Als dat dan toch goed uitpakt, dan voelt het openen van de oven voor mij echt wel als een feestelijk moment!
Daarom hieronder mijn resultaten, met in de meeste gevallen een foto van mijn werkstuk en een detailfoto van het glazuur.
Het licht was soms wat fel waardoor de glazuur erg glanst. Daarom is de foto aan de rechterkant soms ook wat donkerder doordat daar schaduw viel. Enne, iets van een oranje/paarse vlek, dat is niet de glazuur maar de weerspiegeling van mijn truitje. Tja, het waren zeker niet de ideale omstandigheden om een goede foto te maken, iets wat ik toch al lastig vind.
Een van de redenen om eens wat glazuur van Amaco Potters Choice uit te proberen was dat ik een prachtige kleur paars zag. Hoewel ik geen groot fan van paars ben vond ik deze erg gaaf, en ik had zoiets nog niet eerder gezien.
Hoe dikker je de glazuur Smokey Merlot opbrengt hoe egaler de glazuur wordt vermoed ik. Maar bij randjes/richels breekt de glazuur wat door richting een donkerrode kleur. Daardoor dacht een van de atelierdeelnemers in 1e instantie dat ik rode klei had gebruikt in plaats van witte klei. Maar dat is niet het geval, dit is geheel de werking van het glazuur zelf.
Een schaal van een voor mijn doen groter formaat, welke ik heb geglazuurd met een combinatie van de glazuren Textured Turquoise en Light Sepia.
Deze schaal doet intussen dienst als fruitschaal in de keuken. Altijd fijn als je keramiek ook daadwerkelijk in gebruik kan nemen.
Ook heb ik geprobeerd om twee dezelfde dekselpotjes te maken. Ik heb nog niet zoveel ervaring met het maken van de flens voor de deksel, dus dit was een hele nuttige uitdaging.
Geglazuurd met de glazuren Iron Lustre en Toasted Sage. Als je goed kijkt zit er meer kleur in het eindresultaat dan je in eerste instantie denkt.
Een wat lagere schaal, geglazuurd met de glazuren Midnight Blue en Toasted Sage.
Hoewel het resultaat best druk aandoet met het glazuur vind ik dat wel mooi geworden, ook omdat deze schaal wat lager is.
Een voor mijn doen grotere schaal welke ik heb geglazuurd met de glazuren Oatmeal, Textured Turquoise en Midnight Blue.
Deze heeft als kado inmiddels een nieuw thuis gevonden. Het is super om zelfgemaakte keramiek kado te kunnen geven en te zien dat mensen er echt blij mee zijn!
En dan was er nog dat schaaltje geglazuurd met de glazuren Oatmeal en Seaweed, dat ik na de eerste keer stoken niet zo mooi vond.
Als experiment heb ik dit opnieuw geglazuurd, dit keer met de glazuren Seaweed en Ancient Jasper. En na de 2e keer stoken kwam er een verrassing uit de oven waar ik heel blij van werd! Dat was het experiment zeker waard.
De volgende vraag was: kan ik dat nog een keer bereiken? Hoewel het resultaat op de rand niet helemaal hetzelfde is, is dat toch aardig gelukt. Ik ben er in ieder geval zelf wel gelukkig mee, en het inspireert me tot nieuwe experimenten.
Ga ik nu alleen nog maar met deze klei en deze glazuren werken? Nee hoor!
En niet alleen omdat het pak klei op is en ik nog andere klei heb liggen. Het is veel te leuk om van alles uit te proberen!
Ga ik nog wel verder uitproberen met deze klei en deze glazuren? Jazeker, want de resultaten smaken absoluut naar meer.
Reactie plaatsen
Reacties
Hallo, ik heb eenzelfde ervaring met dezelfde glazuren. Wat nam u als basis? Seaweed of ansient jasper? en hoevel lagen? 2? dank, Hilde